بیست و چهار روز سفر در اروپا قسمت دوم

یک شنبه ۱۲ مرداد  هلند

از بروکسل حدود ۲۰۰ کیلومتر به سمت شمال راندیم تا به دریای شمال برسیم. تا آمستردام هلند اتوبوس با دقت و آرامش می رفت و ما از دیدن کشتزار ها و مزارعی که درو شده بودند و محصولهای که به صورت استوانه های آماده ی حمل بر روی زمین قرار داشت خوش بودیم. گاو ها و گوسفندان در مراتع می چریدند و چه آسوده و راحت بودند خوش به حالشان که در این مرتع سرسبز و قشنگ می چریدند.  از دیدن آسمان آبی با تک لکه های سفید ابر لذت می بردیم. انگار تمام این مدت به نقش های امپرسیونیستی  نگاه می کردم. به سمت هلند زادگاه ون گوک می رفتیم . کشوری که مساحتش یک شانزده ام ایران و جمعتش ۱۶ میلیون نفر است.

به آمستردام لقب ونیز شمال داده اند. شهری با کانال های زیبا و تاریخی اش  و پل های فراوان، پل های بازشو که زیبایی خاص و دیدنی دارد . اولین چیزی که در آمستردام به چشم می آید دوچرخه است. در پارکینگ ها بیش از ماشین دوچرخه پارک شده است.

موزه مادام توسو.

عصر روز یک شنبه به آمستردام رسیدیم . اینجا توی هر شهر تا کنون به یادبود کشته شدگان جنگ میدانی و مجسمه و یادبودی دیده ام و در میدان دام آمستردام هم یادبود کشته شدگان گمنام جنگ بنای یادبودی هست  با ستونی بر افراشته که تندیسی از یک زن  و مسیح مصلوب و چند تندیس دیگر دارد. در میدان دام که معروف ترین مکان برای تجمع های شهر است فروشگاه ها و مکانهای دیدنی زیادی هست. موزه مادام توسو که با مجسمه های مومی از مشاهیر هنری وسیاسی خودنمایی می کند. ورودی اش ۲۱ یورو است. اما برای دیدن یک بار ارزش پرداخت دارد. سیاست مدارانی چون اوباما و جرج بوش ، نام آورانی چون گاندی و ماندلا و هنرپیشه ها و آهنگ سازان همه اینجا جمع هستند  و البته سالواتور دالی با خروسی که بر روی دوش او جا خوش کرده است. کمی آن طرف تر هم خیابان معروف چراغ قرمز red Light است  ، در این خیابان مانند دیگر خیابان ها چیز های برای فروش عرضه می شود  اما با ماهیت متفاوت. مجسمه ای در این خیابان هست که برای ادای احترام به زنانی است که  عرضه تن خود به دیگران را به عنوان شغل انتخاب کرده اند .

کاخ شاهی، میدان دام ، آمستردام

پشت به موزه مادام توسو که ایستاده باشی دست چپ ساختمانی است با معماری گوتیک ، ساختمان کاخ شاهی است . ساختمانی که به عنوان سالن شهر و در قرن هفده ام و دوره طلایی هلند ( Dutch Golden Age) ساخته شد و بعدها توسط پادشاه لویس ناپلون به عنوان کاخ شاهی استفاده شد. بالکن قصر شاهد حضور خاندان سلطنتی در مراسم و ایام خاص هستند. خاطره بوسه ی  پرنس ویلم الکساندر ( شاه اکنون هلند ) به پرنسس ماکسیما ( ملکه هلند ) در دوم فوریه ۲۰۰۲ در این بالکن جاودانه شد.

شعبده بازی با سرفه های پی در پی در حال جلب توجه مردم است تا معرکه اش را شروع کند. آن طرف تر هم مردمان لبنانی و فلسطینی با پرچم در اهتزاز با هم گپ می زنند. فروشگاه های معتبر که در زمان حراج هستند همه پذیرای مردم هستند تا اجناس خود را به فروش برسانند.

آمستردام از نظر لغوی از دو قسمت تشکیل شده که معنی سد و آب می دهد اما آنچه بیشتر از کانال ها و آبراه ها به چشم می خورد دوچرخه است. شهری با حدود ۷۵۰ هزار نفر جمعیت حدود ۸۰۰ هزار دوچرخه دارد. بیخود نیست که پارکینگ دوچرخه یکی از معضلات شهری آمستردام است.
یکی از ساختمان های بزرگ مخصوص پارک دوچرخه طراحی شده .مثل پارکینگ طبقانی ماشین ها. چقدر شیک و زیبا

غروب هنگام سوار بر کشتی در آبراه های آمستردام می گردیم. بلند گو از مناطقی که با آن سمت می رویم می گوید . از ساختمانهای کنار کانالها که چه باریک هستند. برخی ساختمانها بر تارک خود به سال ۱۵۶۷ اشاره می کنند. در تعجبم که ما در تهران ساختمانهای بیست ساله را به عنوان کلنگی خراب می کنیم. اینجا ساختمانها با بر ۵ یا ۶ متر در کنار هم حدود سه یا چهار طبقه بالا رفته اند. آنقدر باریک هستند که برای بردن بار در طبقات بالا باید از طناب و قرقره ای که بر پیشانی ساختمان است لوازم سنگین و حجیم را بالا ببرند. یاد فیلم های هارلوید می افتم که در وسط خیابان مردی پیانوی خود را که بر روی تخته ای آویزان به طنابی به طبقه بالا می رساند. در حالی که توی قایق نشسته ام و به حرف های گوینده گوش می کنم خودم را برای بردن بار به طبقه سوم تصور می کنم.

حدود یک ساعت در آبراه ها گشتیم و از چند پل بازشو گذشتیم.  قبل از رسیدن به پل معلق  به مرکز کنترل اعلام می کنند وآنها دو طرف پل را بالا می برند و مسیر خیابان بسته شده – به اندازه چراغ قرمز – و بعد دوباره بازگشت خیابان و پل.

با خاطره خوش از شهری آرام و با مردمی خونگرم و مهربان در هتل به خواب رفتیم تا صبح سفری را به سوی آلمان آغاز کنیم. سنگین ترین روز اتوبوس سواری مان . افسوس که در این زمان  نتوانستیم از  نمایشگاه گلهای زیبای هلند استفاده کنیم . برخی هم که اهل نقاشی و هنر بودند در تلاش برای رفتن به موزه ون گوک بودند تا از دیدن آثار او دیگر نقاشان هم سبک بیشتر لذت ببرند.