مطلب زیر عینا از سایت V.O.A برداشتم
دانشمندان کانادایی موفق به کشف شیوه ای ( تزریق ویروس به تومور برای درمان سرطان) شده اند که برای درمان بیماران مبتلا به سرطان با تزریق ویروس درون وریدی، فقط تومورهای سرطانی را هدف قرار می دهد.
پژوهشگران کانادایی در ابتکاری بی سابقه برای درمان سرطان، آمیزه ای از تزریق درون وریدی را با شیمی درمانی و سایر انواع شیوه های درمانی همچون پرتو درمانی به کار برده اند. در این روش جدید به بافت های سالم بدن فرد مبتلا آسیبی وارد نخواهد شد.
دکتر جان بل، دانشمند ارشد «موسسه تحقیقاتی بیمارستان اتاوا» و یکی از نویسندگان اصلی این گزارش گفته است تلاش محققان این بود که امکان تزریق این ویروس به شیوه درون وریدی به افراد مبتلا به سرطان ثابت کنند، چرا که در گذشته این شیوه فقط در مورد حیوانات به کار گرفته می شد.
دکتر بل می گوید «ما این تحقیق را به گونه ای طراحی کردیم که ویروس فقط می تواند در سلول های سرطانی رشد کند و نمی تواند بر بافت های عادی تاثیری داشته باشد.»
این پژوهشگر کانادایی می گوید «رویکرد انتخابی می تواند به ما کمک کند تا به طور مداوم سلول های سرطانی را هدف قرار دهیم و در نهایت راه را برای بهبودی کامل از بیماری هموار کنیم».
این محققان ۲۳ بیمار بیمارستان اتاوا را مورد آزمایش قرار دادند که به سرطان های پیشرفته مبتلا بودند و سلول های سرطانی به چندین اندام دیگر بدن آن ها گسترش پیدا کرده بودند.
پزشکان آمیزه ای از یک نوع ویروس (JX-۵۹۴) را به بیماران سرطانی که در این پژوهش شرکت کرده بودند، تزریق کردند. پس از ده روز که نتایج تکه برداری از بافت زنده ( بیوپسی ) این بیماران آماده شد، از هر هشت بیمار در دو گروهی که بیشترین میزان ویروس را دریافت کرده بودند، در هفت بیمار علائم تکثیر ویروس در تومورهای سرطانی مشاهده شد اما این ویروس بر بافت های سالم بیمار تاثیری نگذاشته بود.
این ویروس که به نوعی شبیه واکسنی است که برای مبارزه با آبله بکار می رود در تحقیق در مورد تومورهای سرطانی موثر بوده است.
آن ها می گویند هدف آزمایش، درمان بیماران نبود، بلکه اثبات این راهبرد بود که ویروس ها می توانند از طریق جریان خون به تومورهای سرطانی منتقل شوند.
دکتر بل خاطرنشان می کند «انتقال ویروس از مسیر درون وریدی به این دلیل برای درمان سرطان حیاتی است که برای ما فرصتی فراهم می کند تا به جای تزریق آن به سراسر بدن، فقط غده های سرطانی و تومورهای سراسر بدن را هدف بگیریم.»
وی می گوید اهمیت ویژه این پژوهش از این نظر است که نشان می دهد ما می توانیم این رویکرد را به طور انتخابی برای هدف قرار دادن ژن های خارجی در تومورها به کار بگیریم و راه را برای انواع نوینی از درمان های هدفدار سرطان هموار کنیم.
بنا به گفته این پژوهشگر کانادایی، این نوع شیوه های درمانی به این دلیل مورد توجه پزشکان قرار گرفته اند که محدودیت های اشکال درمانی کنونی را ندارند، چون راهبردهایی همچون شیمی درمانی و پرتو درمانی، نه تنها به سلول های سرطانی حمله می کنند، بلکه به بافت های سالم و عادی بدن بیمار نیز آسیب می رسانند.
دکتر بل افزود که «ویروس به طور ویژه در مورد تومورهای سرطانی جامدی همچون سرطان سینه، پوست، پروستات و پانکراس موثر هستند، اما برای درمان سرطان خون و لنف تاثیر کمتری دارند.
دکتر مایکل بیکر، محقق سرطان و استاد علوم پزشکی دانشگاه تورنتو می گوید این پژوهش بسیار نویدبخش است اما هنوز برای تعریف بهره گیری از این رویکرد به نوعی درمان قطعی به زمان بیشتری نیاز خواهد بود و دو یا سه سال دیگر زمان لازم است تا داروهای درمانی و دیگر اقلام پزشکی مورد نیاز برای تخریب سلول های سرطانی تولید شوند و این روند توسعه به زمان و تلاش بیشتری نیاز دارد.
دکتر بیکر گفته است با وجودی که این تیم پژوهشی در مورد ویروس های دیگر نیز تحقیق کرده است، اما این ویروس خاص از «ظرفیت ویژه ای» برخوردار بود زیرا این ویروس ها زنده هستند و همچون بسیاری از ویروس های دیگر منفعل نبوده و از توانایی حمل تعداد بسیاری مولکول برخوردار هستند، می توانند تکثیر شوند و در بخش های دیگر بدن گسترش پیدا کنند که سرطان به آن ها سرایت کرده است.
این گزارش جدید در شماره اخیر نشریه علمی «نیچر» منتشر شده است.
