بیست و چهار روز سفر در اروپا قسمت اول

یک شنبه ۵ مرداد ۹۳ ونیز

کمپ Fusina  هستیم . به مرتبی و خوبی کمپ قبلی نیست . پشه ها خوب به حساب همه رسیده اند.صورت یکی از همسفران نشان می دهد در رینگ بوکس مبارزه با پشه حسابی کتک خورده است. سمت چپ صورتش ورم کرده. پر و پاچه ها هم نشان از مبازره تلخی دارد.

برای رفتن به پیزا باید سوار کشتی شد. در ایستگاه Fusina سوار شدیم و در ایستگاه Zattere  پیاده شدیم. این روزها چیزی که خوب یاد گرفته ام این است که کیفم را دو دستی نگه دارم و جای که باید به آن برگردم را به ذهن بسپارم . البته با روش تکنولوژیک این کار را می توان انجام داد. محلی که باید به آن برگردم را  با عکس گرفتن ثبت می کنم.

پیزا نسبت به شهرهای که دیده ام، گدای بیشتری دارد. با ورود به این شهر یاد فیلم های قدیم افتادم که مرد یا زنی عصا به دست و ظرفی در دست مشغول جمع کردن سکه ها از رهگذران است. سماجت گدایانشان قابل توجه است. نمی دانم به زبان خودشان چه می گویند اما در جستجوی سکه هستند.

آبراه و پل ونیز

اگر بگویم ونیز شهر آبراه هاست خطا نیست. کانال بزرگ و آب راه های بین شهر و ساختمان ها مثل خیابان و کوچه عمل می کند. گاندولا و کشتی و اتوبوس دریایی و آمبولانس دریایی هم در این آب راه ها می رانند و البته عابرین پیاده هم از روی پل های دیدنی می گذرند و به این سو و آن سو می روند. پل رآلتو و پل آکادمیا بزرگ و قوسی شکل و شکیل هستند. و فراوان پل های بزرگ و کوچک اینجاست.

میدان سنت مارکو و مناری که دو بار فروریخته است

هر چه فلورانس در تصرف قدرت خاندان مدیچی بود ونیز با روش دموکراتیک تر اداره می شد. اشراف زادگان از بین خود فردی را به عنوان دوچ یا فرمانروا انتخاب می کنند و او مشغول کار کردن و اداره امورات است. میدان سنت مارکو و باسیلیکای سنت مارکو  از دیدنی های این شهر است. منار این میدان و کلیسا تا مدتها مورد رشک وحسد مردمان پیزا بود و همانطور که قبلا گفتم برج پیزا برای رقابت با این برج درست شده بود. البته منار این کلیسا یکی دو بار فروریخته و بازسازی شده است. در این دوره گردشی که ما انتخاب کرده ایم برخی مکانها در حال باز سازی بودند و از بد حادثه کلیسا هم در حال بازسازی بود. فقط از داخل کلیسا و منبر آن و نقش های فوق العاده اش دیدن کردیم. مجسمه ی چهار اسب The replica horses که در سال ۱۲۵۴ ساخته و در بالکن کلیسا گذاشته شده بود در سال ۱۷۹۷ توسط ناپلون به فرانسه رفته ولی درسال ۱۸۱۵ دوباره به بالکن برگشت و در حال حاضر اصل آن در ( از سال ۱۹۷۰) در موزه سن مارکو قرار دارد و آنچه در بالکن کلیسا مشاهده می شود نمونه ای مشابه آن است.

پنج گنبد این کلیسا با شکل خاص شرقی طراحی شده اند. حتی نقش های داخل کلیسا هم شرقی تر هستند. شبیه گنبد های که در کارتون سنباد می دیدیم.  سوالی که ذهن مرا مشغول کرد این بود که آیا در قرن نهم وقتی این ساختمان را بنا گذاشتند؛ مقصد ساخت کلیسا بود یا کاخی در خور فرمانروایان دوچ. میدانی وسیع  به شکل مستتطیل که دور تا دور آن را ساختمان های احاطه کرده که در قسمت پایین آن طاق نمای معین و مشابه های دارند. در یک ضلع مستطیل هم کلیسا و گنبدش هست. گویی کاخی است که برای حضور پادشاهی که رعایای خود را از بالا نظاره کند ساخته شده است.  برج ناقوی کلیسا با ۹۹ متر ارتفاع هم برج دیده بانی و هم فانوس دریایی بوده است.

یپزا به شیشه هایش معروف نیست اما کارهای شیشه ای کار دست استادکاران فوق العاده ماهر هم در اینجا به معرض نمایش در می آید. گاندولا سواری یکی از تفریحاتی است که هر گردشگری به آن علاقمند است اگر چه شش نفر داخل یک قایق باریک می نشینند و پارو زن با پاروی بلندش آنها را بیست دقیقه در آبراه ها می گرداند. قایق ران با آن بازو های ورزیده اش هشتاد یور  برای هرگردش دریافت می کند. فرقی هم بین بچه ده ساله و آدم هشتاد ساله ندارد. هر صندلی یک نفر محاسبه می شود. چقدر هم قایقران ها در این مورد جدی هستند. قایقران با زبان انگلیسی احوال پرسی کرد وشروع به توضیح دادن کرد. خانه مارکو پولو را نشانمان داد که فرقی با خانه های دیگر نداشت. خانه های که در حال نابود شدن هستند.

قبل از قایق، دلمان می خواست بازار ماهی را ببینیم و به همین دلیل از پل رآلتو گذشیتم. از آن بالا آبراه را از دو طرف دیدیم و بعد بازار ماهی کمی جلوتر پیش روی ما. اما از بد حادثه امروز یک شبنه است و تعطیل. خیلی دلم می خواست بازارش را با بازار ماهی لنگرود و رشت و بندرعباس خودمان مقایسه کنم.

ونیز یک ارمغان دیگر هم دارد. ماسک. در هر فروشگاهی نقاب های متفاوتی می توان خرید . حتی دست فروش ها هم نقاب می فروشند. انواع مختلف از نقاب. برای جشن بالماسکه می توان انواع نقاب خوب و زیبا انتخاب کرد.

ماسک های مختلف در ونیز

ناهار در رستوران خوردیم. قیمت نوشته شده برای غذا بدون احتساب  کمسیون و مالیات است و در نتیجه موقع دیدن صورت حساب کمی جا می خورید اما کاری نمی شود کرد، غذایتان را خورده اید دیگر برای جا خوردن جا ندارید !!!!! اگر خیلی اهل نشستن در رستوران نیستید می توانید با غذایی در دست ، هنگام قدم زدن ناهارتان را نوش جان کنید. در دست گردشگران  ژلاتوی اینجا هم هست. از رم و فلورانس و پیزا و ونیز ژلاتو همه جا دیده می شود.

گردش در شهر و دیدار این شهر که اگر توریستی نداشت الان توی آب غرق و خالی از سکنه بود یادم انداخت که چطور می شود یک تهدید  را به فرصتی مناسب بدل ساخت . کاخ سانتا سوفیا را از بیرون دیدیم. کاخ و نمای آن در آب زیبا و دیدنی است. این کاخ را با نام کادورو هم می شناسند که معنی قصر طلایی می دهد. در راستای کانال بزرگ دیده می شود . هنگام  برگشت به ایستگاه از کلیسای سانتا ماریا دِلا سَلو دیدن کردیم. مردم در حال نیایش و عبادت هستند. عده ای شمع خریده و نذر خود ادا می کنند.

شش روز در ایتالیا که مساحتش حدود یک ششم ایران و جمعیتش در سال ۲۰۱۲ حدود ۶۰ میلیون نفر  است ماندیم. سرسبز و پر از کشتزار.  گویی همه مناطق سر سبز کشور ما را در اینجا جمع کرده اند و از کویر و مناطق کم آب خبری نیست. در مسیر گندم و آفتاب گردان می دیدیم. که بعضی درو شده اند و برخی در انتظار. موستان های فراوان دیده می شد. موستان بیشتر شبیه مزرعه است تا باغ ، قد درختان کوتاه و از قد یک آدم کوتاه تر است. ایتالیا دیدنی است و زیبا و خاطره انگیز و افسونگر.

باید از ایتالیا به سمت سویس برویم. از حاصل دست استادکاران و معماران و نقاشان چشم برداریم به سمت جایی برویم که خداوند قلم موی مهربانش را بر آن کشیده و اثری زیبا ساخته است. فردا صبح به کشور آلپ و پنیر و شکلات و دریاچه ها می رویم