وادع از سفر روز ۲۴ سفر
ساعت شش بیدار شدیم که لوازم را سریع بار کنیم و بعد از صبحانه به سمت فرودگاه مجارستان برویم. روزی که از یاد هیچ کدام از ما همسفران ما برون نخواهد رفت.
پرواز ما با کمپانی Wizz بود . از همان ابتدا متوجه کلاس پروازی مان شدیم. هر کس یک چمدان و هر چمدان حداکثر ۳۲ کیلو. در دست هم فقط می توانستیم یک وسیله همراه کنیم ساک دستی یا نوتبوک یا کوله. در فرودگاه خیلی ها مشغول مرتب کردن چمدان ها و یا وسیله همراه بودند.
اصطلاح گیت در فرودگاه شکوه به ذهن آدمی متبادر می کند اما گیت در فرودگاه مجارستان هیچ شکوهی برایم نداشت . پرواز با تاخیر یک ساعته بعد از کنترل پاسپورت و مهر خروج و ایستادن در انتظار حضور هواپیما سخت بود. در زمان انتظار خبر سقوط هواپیما در ابران به گوش برخی مسافران رسید. اضطراب داشتیم اما خبر برای آنهای که آن را نخوانده بودند جار زده نشد. بعد از تاخیر پرواز شروع شد و بعد از دو ساعت و اندی به آرامش رسیدیم و تازه به همراهانی که نمی دانستند خبر سقوط گفته شد. چه دو ساعت سختی بود .
هنگام فرود از هواپیما به همان شهری رسیدیم که در ابتدای سفر واردش شده بودیم. استامبول. در فرودگاه سویها saviha استامبول بر زمین نشسیتم. در صف ایستادیم و طی کمتر از یک ماه دو بار مهر ورود بر ترکیه به پاسپورت ما نشست . به سمت بیرون فرودگاه رفتیم تا اتوبوسی را که فقط برای امروز همراه ماست را پیدا کنیم. کاپیتان های خوب و توانای ما از مجارستان با ما خداحافظی کردند. به همرهی خلبان شکاری توانا و مهربان ما. اولین مرحله خداحافظی که سخت ترین کارهاست را در مجارستان شروع کردیم. و حالا در استامبول قبل از بار زدن وسایل توی اتوبوس با عده ای دیگر خداحافظی کردیم. انگار قصد داشتیم سخت ترین کار را – جدایی بعد از این مدت کنار هم بودن – را مرحله به مرحله انجام دهیم که سختی و مشقتش کمتر شود.
راننده ی اتوبوس ترک بود که چند کلمه فارسی هم می دانست. ترک اهل ترکیه کجا و ترک اهل اردبیل.
تا پرواز نهایی و اتمام سفر چند ساعتی وقت هست و هر کسی به فراخور میل و علاقه اش این مدت را سپری می کند. استامبول هم دیدنی های مناسب دارد و برای کسانی که از خرید سیر نشده اند جای مناسبی برای خرید است .
پرواز برگشت از استامبول به تهران با هواپیمایی آسمان و از فرودگاه آتاتورک است که متاسفانه با تاخیری قابل توجه و انتظاری ناخوش همراه بود. انتظاری که موحب شد بعضی در سالن ترانزیت بر روی صندلی یا بر روی زمین دراز بکشند و چرتی بزنند که خستگی روزشان را آرامشی دهند. اگر پرواز مستقیم از بوداپست به تهران وجود داشت خیلی خوب می شد اما افسوس که اینچنین پروازی نبود. امیدوارم خط هوایی از هر جای دنیا به ایران باز شود که عذاب سفر کمتر شود.
هر چه باشد هر آغازی را انجامی است و سفر ما را انجامی است . کمتر از یک ماه با دوستانی همسفر شدیم و دوستانی خوب یافتیم. سفر که توصیه می کنند دوستت را باید در آنحا بشناسی موجب شد که دوستانی خوب پیدا کنیم و تلاش کردیم که مدلی برای شعر شیخ اجل سعدی شیراز باشیم که بسیار سفر باید تا پخته شود خامی.
به ایران رسیدم به کشور خوب ما ، کشوری که اگر چه می تواند بهتر مدیریت شود و در جایگاه بهتری در جان قرار بگیرد اما هنوز و با همین که هست برتر از خیلی جاهای دیگر است. به ایران رسیدیم و انظتار تحویل بار و بعد آخرین قسمت سفر که گفتن بدرود است.
بازار بوسه رواج دارد و هر کسی با دوستی که ۲۴ روز و حدود ۴۰۰ ساعتش را با او گذرانده خداحافظی می کرد. هم اتاقی ها کارشان سخت تر بود. همه انتظار دیداری دوباره داشتند و سفری دیگر
سلام، می خواستم ازتون خیلی تشکر کنم که این تجربه عالیتون رو با ما به اشتراک گذاشتین. منم می خوام به زودی انشاالله این تجربه رو به دست بیارم.
اگه لطف کنین، بفرمایین ۱، پولهاتون رو چطور حمل می کردین? اگه کردیت کارت گرفتین، کجا افتتاح حساب کردین?
۲ آیا جایی در این مسیر بود که احساس امنیت کمتری نسبت به جاهای دیگه بکنین?
۳ اگه مجبور بشین دو یا سه کشور رو از این مجموعه حذف کنین تا کشورهای دیگه ای جایگزین اونا کنین کدوما رو حذف می کنین?
۴ به نظر میاد این سفر خیلی با عجله بود و فرصت ۲۴ روزه برای این سفر کافی نیست? درسته?
با تشکر
۱) با توجه به اینکه مسافرت به صورت یک تور و با اتوبوس صورت گرفته و خورد و خوراک ما هم به صورت غالب با خود تور بود در نتیجه نیاز نبود که پول زیادی با خودمون همراه داشته باشیم. همان مقدار مجاز هر مسافر برای ما کافی بود. من همیشه در مسافرت یک کوله پشتی و یک کیف کمری همراهم هست و وجه مورد نیاز را همراهم می برم. البته طبق توصیه بزرگان همه وجه را همراهم نمی برم و توی صندوق ( safe box) هتل می گذارم. من نیاز به کارت اعتباری نداشتم. مبالغ را هر دو کشور تبدیل کردم – ترکیه و مجارستان – باقی کشور ها از یورو استفاده کردم
۲) همه ی کشورهای که رفتیم به طور عام به ما اعلام می شد که مواظب کیف و پول و وسایل خودمان باشیم. در هر جایی که صف می ایستادیم – فرودگاه ، صف رفتن به مکان های دیدنی و … – از تلوزیون آن برنامه ای پخش می شد که نشان می داد چطور از وسایل خودمان مراقبت کنیم. در تمام مسیر سفر باید مواظب تبدیل وجه خود باشید که در صرافی های مجاز انجام شود. در پاریس دست فروش های فراوانی بودند و به توصیه دیگران برای خرید از آنها فقط پول به اندازه ارایه شود چون غالبا اسکناس های تقلبی به مسافران می دهند.
از نظر امنیت کلی با توجه به اینکه در گروه بودیم مشکل خاص نداشتیم اما در پاریس و مجارستان از یکی از همسفرهای ما دزدی کردند. در ونیز ایتالیا گدا زیاد دیدم.
من همیشه در همه جا مواظب لوازم و وسایلم هستم توصیه می کنم مواظب وسایل خود باشید.
۳) ما از آلمان به خوبی دیدن نکردیم. به نظرم می شد آن را حذف کرد. اما دیدن از یونان و ایتالیا و اطریش و مجارستان فوق العاده بود. می شود یک برنامه یک هفته ای برای اتریش و مجارستان تهیه کرد. و همینطور یونان و ایتالیا.
۴) برنامه ی زمینی با گروه و تعداد زیاد بود اما فوق العاده خاطره انگیز و خوب.
امیدوارم شما هم از برنامه تون لذت ببرید
از راهنمایی و پاسخ شما بسیار متشکرم
به نظر من خاطرات شما در این سایت کامل ترین راهنما برای این مسافرت بود که در اینترنت دیدم
خوشحالم که مورد قبول قرار گرفته
سلام .
با اینکه مدت زیادی از گزارش شما میگذرد ، اما بسیار مفید و ارزشمند است .
من نوروز ۹۶ انشاالله عازم هستم . از توضیحات شما بسیار استفاده بردم . امیدوام بتوانم
در بازگشت من هم گزارشی مشابه تهیه کنم . سفر ما از اسفند ۹۵ شروع و تا فروردین ۹۶
ادامه خواهد داشت . سعی میکنم عکسهای سفر را در اینستاگرام خودم منتشر کنم با نام زیر:
dr.memarian
امیدوارم که سفری خوب و خوش در پیش داشته باشید و از سفر لذت کافی ببرید
سپاس فراوان