هر سطح از فعالیت بدنی در کهنسالی با حافظه ی بهتر مرتبط است

تحقیقات جدید نشان می دهد که هر چقدر در میانسالی ورزش کنید یا فعالیت بدنی مناسب انجام دهید در سنین بالاتر و کهنسالی شرایط بهتری خواهیم داشت.

یک مطالعه آینده ‌نگر بر روی ۱۴۰۰ شرکت ‌کننده نشان داد که افرادی که در بزرگسالی به هر میزانی ورزش می‌کردند، در سنین بالاتر و در مقایسه با همسالان خود که از نظر فیزیکی غیرفعال بودند، دارای نمره های شناختی بالاتر بودند، نمراتی قابل توجه بالاتر.

حفظ یک برنامه ورزشی مناسب و مداوم در طول بزرگسالی، ارتباط مناسبی با بهتر شدن دقت ذهنی و قوای مغری دارد. زمانی که محققان به موارد دیگری مانند ، توانایی شناختی دوران کودکی، پیشینه اجتماعی-اقتصادی و تحصیلات، در تحقیقات خود توجه کردند، با بررسی این عوامل، متوجه شدند، اگرچه این ارتباط کاهش یافته است، اما از نظر آماری همچنان معنادار باقی ماندند

سارا جیمز، محقق ارشد در واحد شورای تحقیقات پزشکی برای سلامت مادام‌العمر و پیری در دانشگاه کالج لندن، بریتانیا، به Medscape Medical News می گویند شواهدی به دست آورده اند که برای تشویق بزرگسالان به ورزش و فعالیت های بدنی کافی است. محققان می گویند در هر مرحله ای از بزرگسالی و در هر سنی اگر فعالیت ورزشی انجام شود می تواند در بهبود وضعیت شناختی و حافظه در سنین بالاتر موثر باشد یافته های این تحقیقات به صورت آنلاین در مجله Neurology, Neurosurgery and Psychiatry منتشر شده است ( منبع )

مطالعات قبلی بین تمرین تناسب اندام و فواید شناختی در سنین بالاتر ارتباط ایجاد کرده اند، اما محققان می خواستند بررسی کنند که آیا زمان یا نوع ورزش بر نتایج شناختی در سنین بالاتر تأثیر می گذارد یا خیر.

محققان از بیش از ۱۴۰۰ شرکت کننده در بریتانیا کسانی که در سال ۱۹۴۶ دنیا آمده بودند پرسیدند که در سنین ۳۶، ۴۳، ۶۰ و ۶۹ سال چقدر ورزش کرده اند.

سؤالات برای هر دوره ارزیابی، اندکی تغییر کرد، اما به طور کلی از شرکت کنندگان پرسیده شد که آیا در ماه گذشته ورزش کرده اند یا در فعالیت هایی مانند بدمینتون، شنا، تمرینات تناسب اندام، یوگا، رقص، فوتبال، کوهنوردی، آهسته دویدن، پیاده روی ۳۰ دقیقه یا بیشتر؛ شرکت کرده اند یا خیر. و اگر بله، چند بار در ماه شرکت کردند.

تحقیقات قبلی نشان داد که وقتی شرکت کنندگان ۶۰ ساله بودند، رایج ترین فعالیت های گزارش شده پیاده روی (۷۱٪)، شنا (۳۳٪)، تمرینات روی زمین (۲۴٪) و دوچرخه سواری (۱۵٪) بود. ( منبع)

dهنگامی که آنها ۶۹ ساله شدند، محققان عملکرد شناختی شرکت‌کنندگان را با استفاده از آزمون شناختی آدنبروک – III که توجه و جهت‌گیری، روانی کلامی، حافظه، زبان و عملکرد بصری-فضایی را اندازه‌گیری می‌کند، آزمایش کردند. در این نمونه ۵۳ درصد زن و همه سفید پوست بودند. سطوح فعالیت بدنی به عنوان غیر فعال، متوسط فعال (یک تا چهار بار در ماه) و فعال ترین (پنج بار یا بیشتر در ماه) طبقه بندی شد. علاوه بر این، آنها در هر پنج ارزیابی جمع شدند تا یک نمره کلی از ۰ (غیرفعال در همه سنین) تا ۵ (فعال در همه سنین) ایجاد شود.

به طور کلی، ۱۱٪ از شرکت کنندگان در تمام پنج نقطه زمانی از نظر فیزیکی غیر فعال بودند. ۱۷ درصد در یک مقطع زمانی فعال بودند. ۲۰% در دو و سه نقطه زمانی فعال بودند. ۱۷٪ در چهار نقطه زمانی فعال بودند. و ۱۵% در هر پنج نقطه زمانی فعال بودند.

برای داشتن حافظه ی بهتر در کهنسالی، ز گهواره تا گور ورزش بکن

نتایج تحقیقات بالا نشان داده است که فعال بودن بدنی در تمام مقاطع زمانی مطالعه به طور قابل توجهی با عملکرد شناختی بالاتر، حافظه کلامی، و سرعت پردازش در زمانی که شرکت کنندگان ۶۹ ساله بودند مرتبط بود. آنهایی که در بزرگسالی به هر میزانی ورزش می کردند – حتی فقط یک بار در ماه در یکی از دوره های زمانی، از نظر شناختی در سنین بالاتر در مقایسه با شرکت کنندگان غیرفعال فیزیکی بهتر عمل کردند. این تحقیقات دارای محدودیت هایی هم بود، تنوع در میان شرکت کنندگان کم بود . کسانی که از نظر اجتماعی آسیب دیده بودند در این مطالعه تعدادشان به صورت نامتناسبی بالاتر بود

محققان می گویند “یافته های ما نشان می دهد که فعال بودن در طول هر دهه از ۳۰ سالگی به بعد با شناخت بهتری در حدود ۷۰ سالگی همراه بود. در واقع، کسانی که برای مدت طولانی تری فعال بودند، بالاترین عملکرد شناختی را داشتند.” محققان به روشنی بیان می دارند “با این حال، هرگز برای شروع دیر نیست. افرادی که در مطالعه ما فعالیت خود را از ۵۰ یا ۶۰ سالگی شروع کردند، در ۷۰ سالگی در مقایسه با افراد همسن که هرگز فعال نبودند، هنوز نمرات شناختی بالاتری داشتند.” .

محققان این تحقیقات قصد دارند مطالعه را ادامه دهند تا مشخص کنند که آیا فعالیت بدنی با حفظ پیری شناختی مرتبط است یا خیر “و اثرات زوال شناختی را در حضور نشانگرهای بیماری که باعث زوال عقل می شوند، بررسی کنند و در نهایت بفهمند که ورزش می تواند شروع زوال عقل را به تأخیر اندازند؟

خانم جیمز محقق ارشد این تحقیقات می گوید “ما امیدواریم این گروهی که مطالعه می کنیم اولین مطالعه “از گهواره تا گور” در جهان باشد، جایی که ما مردم را برای تمام زندگی آنها دنبال کرده ایم.”

جوئل هیوز، دکترا، استاد روانشناسی و مدیر آموزش بالینی دانشگاه ایالتی کنت در کنت، اوهایو، در اظهار نظر برای Medscape Medical News گفت: این مطالعه به این ایده کمک می کند که “انباشت فعالیت بدنی در طول زندگی فرد با داده ها بهتر از یک “دوره حساس” – که نشان می دهد هیچ وقت برای شروع ورزش دیر نیست.”

هیوز، که در این تحقیق شرکت نداشت، خاطرنشان کرد که “ورزش می تواند جریان خون مغزی و عملکرد همودینامیک را بهبود بخشد، و همچنین باعث فعال شدن بیشتر مناطق مربوطه مغز مانند لوب های فرونتال می شود.”

او گفت اگرچه اثرات ورزش بر شناخت، احتمالاً از نقطه نظر مکانیکی پیچیده است، اما این نکته که “ورزش باعث حفظ یا بهبود شناخت در آینده در زندگی می شود، دلگرم کننده است.”

اصل مقاله را از این منبع مطالعه فرمایید.