بایگانی دسته: داستان کوتاه

کوه افسونگرست، آدم را به عمق خودش –ا گر عمقی داشته باشه- می بره. ستاره های شب و طبیعت بکر و دست نخورده همیشه دیوانه اش می کردند اما این آبشار آخرش بود. اسیر خودش کرده بود. سختی صعود به لذت دیدن این همه زیبایی می ارزید. فراتر از ارزش گذاری بود. فوق العاده . سه شب درون این طبیعت خوابییدن و بریدن از دنیای که اون بیرون بود. هیجان انگیز است. اون بیرون دنیای ماشین بود و سرو صدا. اما اینجا دنیای موسیقی بود. آب و نوای شورانگیزش و موسیقی پرندگان. در همه جا نواها بودند. تبسم نسیم و ترنم باد در گوش برگ ها. همه و همه این صدا ها را با آنچه قبلا شنیده بود متفاوت می کرد. همه اینها جوان را دیوانه می کرد. ادامه‌ی خواندن→