چند سال پیش بود فیلم آواتار را که می دیدم یاد خیالات ق
دیم خودم افتادم وقتی اولین بار که به دنیای وایرلس و بلوتوث آشنا شده بودم.
اون موقع ها فکر می کردم که اگر آدم ها هم یک وسیله کانکشن بین خودشان داشتند چی می شد. چقدر دنیا زیباتر و لذت بخش تر دیده می شد.نظرات و خیالات آدمی بدون بیان موضوعی تماما بدون کم و کاست توسط دیگری درک می شد. درک به معنای واقعی کلمه. با تمام وجود.
اگر می شد مفاهیم و موضوعاتی که قابل بیان نیست را به روشی منتقل کرد که فرد دیگر همان درک را به دست بیاورد پدیده ای فوق العاده است . همانطور که مردمان آواتار با اتصال موهای خود به موی درخت و یا اسب و یا موجودات دیگر ، با او یکی می شدند. یکی شدن فوق العاده دل پذیر است.
